Są to średniej wielkości nadrzewne zwierzęta z mocnymi kończynami, opatrzonymi bardzo długimi pazurami, na których poruszają się grzbietem w dół, zwisając z gałęzi drzew. Środkowe człony palców są zrośnięte. Leniwiec jest roślinożercą. Ma wielokomorowy żołądek, w którym żyją żywiące się celulozą bakterie.
Szczerbaki stanowią grupę lądowych ssaków łożyskowych o zredukowanym uzębieniu. Należą do nich zwierzęta różniące się wyglądem zewnętrznym i trybem życia, ale o podobnej budowie anatomicznej: mrówkojady, leniwce i pancerniki.
Jedynym rodzajem należącym do tej rodziny jest leniwiec (Bradypus) z następującymi gatunkami:
leniwiec pstry
leniwiec karłowaty
leniwiec trójpalczasty
leniwiec grzywiasty
Najstarsze zachowane ślady występowania leniwcowatych datowane są na plejstocen. Żyły tam wówczas leniwce - Megaterium ("wielka bestia") osiągające rozmiary współczesnego słonia. W przeciwieństwie do swych dzisiejszych krewnych, leniwców nadrzewnych, megaterium należało do największych ssaków, jakie kiedykolwiek chodziły po Ziemi, ważyło 5 ton. Megaterium zazwyczaj poruszało się na czterech kończynach, przyjmowało również postawę dwunożną - osiągało wówczas wysokość około 6 m. Tak wielkie rozmiary umożliwiały mu żywienie się na wysokości, do której nie dosięgali współcześni mu roślinożercy. Jednak bytując w nieznacznie zalesionych okolicach Ameryki Południowej, pożywiały się także liśćmi jukki, agawy i trawami.
Pazury mają długość około 6 cm.
Długość ich ciała wynosi 48,5 - 75,5 cm, ogon jest szczątkowy (u dwupalczastych leniuchowcowatych jest zredukowany). Masa ciała leniwca wynosi 2,5-10,1 kg. Samice są z reguły większe i cięższe od samców.
Palce połączone są ściśle ze sobą i pokryte wspólną skórą, co uniemożliwia niezależne ruchy.
Ubarwienie zależy od gatunku, i tak np. sierść leniwca grzywiastego wybarwiona jest na kolor jasnobrązowy, włosy na szyi opadają na ramiona i mają kolor czarny. Leniwiec trójpalczasty ma szarą sierść, po bokach brązową, a między łopatkami występuje jaśniejsza plama (speculum) z ciemnym deseniem pośrodku (obecność takiego ciemnego pasa odróżnia samca od samicy). Na tym obszarze znajduje się gruczoł wydzielniczy, który ma prawdopodobnie duże znaczenie w czasie kopulacji.
W sierści leniwców rozwijają się bakterie i glony, które nadają jej zielonkawą barwę. Zielonkawy kolor futra i powolne nawyki leniwców zapewniają im skuteczny kamuflaż na drzewie - wiszące cicho leniwce przypominają wiązkę gałęzi. U leniwców hodowanych w ogrodach zoologicznych glony zanikają. Ponad to w ich futrach na stałe mieszkają 4 gatunki chrząszczy i 9 gatunków ciem.
Ich budowa jest prymitywna, nie pozwalająca wyróżnić trzonowców i przedtrzonowców. Brak u nich siekaczy i kłów.
Posiadają wielokomorowe żołądki, w których żyją bakterie żywiące się celulozą. Trawienie jest bardzo powolne. W celu defekacji leniwce schodzą na ziemię, ale dzieje się to tylko raz na tydzień.
Leniwce nie regulują swojej temperatury (jak większość ssaków) przez zmianę tempa metabolizmu, tylko przez przechodzenie z nasłonecznionego obszaru do cienia. Efektem tego jest mniejsze zapotrzebowanie kaloryczne, niż u innych ssaków o podobnych rozmiarach. Z tego powodu roślinny pokarm zupełni leniwcom wystarcza.
Lew jest bardzo dużym kotem, ustępującym rozmiarami jedynie największym podgatunkom tygrysa. Masywne ciało z czterema potężnymi, silnie umięśnionymi łapami, zakończonymi ostrymi pazurami, wyposażone w silne szczęki jest doskonale przystosowane do powalania i zabijania nawet bardzo dużych zwierząt.
Tygrys (Panthera tigris) to największy drapieżnik z rodziny kotów. Ma masywne, muskularne i bardzo gibkie ciało. Tygrys ma sierść krótką, lśniącą i gładką. W okolicach chłodniejszych ma dłuższe, gęste, puchowe podszycie.
Kształt pyska psa sugeruje, jak długo będzie żył. Psy o ostrych, spiczastych pyskach, które wyglądają bardziej jak wilki zazwyczaj dłużej żyją. Z kolei psy o bardzo płaskich pyskach, takie jak buldogi, często mają krótsze życie. Poznajcie najlepsze ciekawostki o psach.
HTML Website Generator